Coeliakie en osteoporose.
Eind oktober 2016 heb mijn kleinzoon op de grond gelegd en voelde gelijk een enorme pijn in mijn borstkas. Ik dacht dat de pijn wel over zou gaan en ben er een paar dagen mee blijven rond lopen, tot ik haast niet meer wat kon doen. Afspraak gemaakt bij de huisarts en hij constateerde syndroom Tietze (klik) wat vanzelf weer over moest gaan en ik kon gewoon paracetamol gaan slikken. Ben geen arts dus geloofde wat hij zei en ben naar huis gegaan. Na een paar dagen heb ik weer gebeld en gevraagd om andere medicatie er bij omdat de pijn te heftig was, toen kreeg ik er meloxicam bij wat helpt bij ontstekingspijn staat op de verpakking. Het weekend even aangekeken maar de pijn werd nog steeds niet minder. Fysiotherapie aan gevraagd en naar toe geweest. Ze heeft de eerste keer mijn rug gekraakt wat ik niet fijn vond. De tweede keer heeft ze een soort acupunctuur gedaan in op de rug, nog steeds had ik erg veel pijn en in overleg met haar ben ik naar de huisarts gegaan en heb een gesprek aangevraagd. Hij zou mij tussen de middag terug bellen en was ook netjes op tijd. Hij stelde voor dat ik een foto liet maken van mijn borstbeen en hij zou de papieren klaar leggen voor de röntgenopname.
Ik heb het ziekenhuis gebeld voor een afspraak maar de computer bij hen deed het niet, ik moest de volgende dag maar terug bellen.
Vrijdagmiddag kon ik terecht voor de foto van mijn borstbeen, het uitkleden ging er moeizaam en was zeer pijnlijk. Nadat er een foto was gemaakt kon ik mij aankleden en in de wachtkamer gaan zitten wachten op de uitslag.
Het duurde nog wel even voor de zuster bij mij kwam en ze nam mij mee naar de eerste hulp omdat mijn borstbeen gebroken leek te zijn waar ik wel van schrok.
Op de eerste hulp zei ik gelijk dat ik niet wilde blijven omdat ik er al bijna 3 weken mee liep dan kon ik ook zo wel weer thuis zijn en weinig doen en rust nemen. Ze hebben allerlei dingen nagekeken en daarna mocht ik weer naar huis. Ik moest wel terug komen bij de traumachirurg wat ik beloofde. Ondertussen had mijn fysiotherapeut ook al gebeld en ik heb haar verteld wat er aan de hand was en dat ik zo geen therapie meer kon volgen i.v.m. de botbreuk.
Onderweg naar huis kwamen de tranen bij mij, terugdenkend aan mijn beide zussen en wat er allemaal gebeurd was en hoeveel pijn ik had. Ik was aan de ene kant erg teleurgesteld in de eerste diagnose en wilde meer medicatie omdat ik er haast niet meer tegen kon. Thuis heb ik de huisarts gebeld en kreeg ik oxycodon en diclofinac voor geschreven wat mij minder pijn moest gaan bezorgen wat ik ook hoopte want zo kon het niet verder.
De huisarts moest mij na het weekend terug bellen wat hij ook wel deed en hij zei dat hij ook niet binnen in mij kon kijken wat wel waar is maar mijn ene zus had dezelfde breuk gehad en mijn andere zus had een ingezakte ruggenwervel en ik vroeg me af of die niet kon komen doordat ik coeliakie heb. Hij heeft nog gebeld met een collega in het ziekenhuis over osteoporose een dexascan moest ik zelf aanvragen wat pas in januari 2017 kan.
Ben ondertussen bij de traumachirurg geweest en heb de foto gezien van de eerste keer waar ik van schrok, ik moest opnieuw foto’s laten maken en hij zou me bellen over de uitslag en hij wilde me zeker weer zien wat ik wel goed vond. Was nog maar amper thuis toen hij al belde dat er helemaal niets was veranderd aan de breuk het was nog precies als de vorige foto, wat ik heel erg vond omdat ik al zolang pijn heb. Hij zou mij een afspraak sturen om mij terug te zien op de poli.
Beetje ontdaan van alles en wat me overkomen is heb ik iemand gemaild die verstand heeft van Coeliakie en Osteoporose (klik) en dit kreeg ik als antwoord van Tine:
Je leeftijd en conditie tellen mee bij het herstel.
En ja, ik acht de kans dat het komt door coeliakie 90%… door de botontkalking als gevolg van coeliakie heb je eerder last van ‘poreuze botten’ en botbreuken dan anderen. Zelfs al beweeg je veel zoals jij, wat goed is voor de aanmaak van nieuw botweefsel. En al kom je veel buiten, dan neem je vit.D op dat heb je ook nodig. Naast calcium (zuivel), magnesium, jodium (vis) daarmee worden ook nieuwe botten gemaakt. Als ik het me goed herinner, krijg je een supplement (calcium vit.D?) voor je botten, en heb je osteopenie of osteoporose.
Als je antistoffen onder de grenswaarde zitten, heb je meer kans op herstel dan wanneer ze nog een beetje positief zijn. Maar je krijgt toch altijd uit onverwachte hoek wat spoortjes gluten binnen, daar is weinig aan te doen…. Dus ik denk dat je een grote dosis geduld nodig hebt…. Al zal de pijn op den duur wel minder worden. Gelukkig neemt je arts het wel serieus, die ziet ook wel dat het menens is…
Wat is het verschil tussen osteoporose en osteopenie.
Osteopenie is de voorloper van osteoporose = botontkalking. Dan zien je botten eruit als een spons, soort gatenkaas, hier zie je plaatjes van een gewoon bot en een zwak bot: https://osteoporosevereniging.nl/osteoporose/wat-is-osteoporose/ . De botdichtheid is te laag, er zitten grote gaten in, je botten zijn dan niet sterk genoeg en breken snel…. Wat jij hebt meegemaakt (en je zus ook). Je hebt al de goede supplementen, let op met wat je eet, komt veel buiten, beweegt veel, meer kun je m.i. niet doen… Natuurlijk mag je mijn info gebruiken!
Ondertussen loop ik al een hele poos mee en hoop toch dat het goed hersteld.
In 1 van mijn volgende blog, zal ik jullie op de hoogte houden hoe het verder gaat.
Mensen boven de 50 jaar moeten verplicht een Dexa scan krijgen om de botdichtheid te meten.
